Verko: Medaljono Pitti

Description

“Mikelanĝelo montriĝas kiel la plej vigla viviganto de tio, kion Berenson nomis palpsentaj valoroj; tio estas la kapablo doni per pentraj rimedoj la psikan plezuron, kiun ni ricevis per la palpsenta spertado de la fizika mondo”, Matteo Marangoni.

Mikelanĝelo skulptis el marmoro la medaljonon Pitti inter 1503 kaj 1505, laŭ mendo de Bartolomeo Pitti; ĉe Muzeo Homero estas ekspoziciita gipsa kopio el realdimensia muldaĵo, dum la originalo troviĝas ĉe Museo del Bargello.

La skulptisto enkadrigis la prezentitan scenon en rondan formon kun diametro de 85 centimetroj. La Virgulino Maria sidas dekstre, sur paralelepipeda ŝtupo, kun vizaĝo turnita al la rigardanto, kaj libro (eble Biblio) malfermita sur la genuoj. La bildo apenaŭ enteniĝas interne de la rondo, tiel ke la verto de la kapo kaj eĝo de la ŝtupo iom elstaras.

Maldekstre de la Virgulino staras la infano Jesuo, kiu subtenas sian kapon per fleksita brako apogita sur la libro. Sub lia maldekstra brako vidiĝas la mano de Maria, kiu envolvas la filon per sia mantelo, kvazaŭ por lin protekti. Ni tamen scias, ke la bildo de Jesuo kun mantelo aludas la pasionon kaj la korpon de Kristo envolvita en mortotuko, kaj tiun simbolismon plifortigas la ĉeesto, sur la frunto de Maria, de flugilhava keruba kapo, simbolo de profeta kapablo.

La ĉefaj partoj de la verko, kiel la vizaĝo de la Virgulino aŭ la korpo de la Infano, estas ellaboritaj kaj prezentas perfekte poluritan surfacon, dum aliaj estas pli krudaj kaj malglataj ĉe palpado, montrante la signojn postlasitajn de ĉiziloj dum la komencaj fazoj de la prilaborado. Tia “ne-finiteco” estas evidenta en la eta Johano Baptisto, apenaŭ krudformita figuro duonvidebla malantaŭ Maria. La Baptisto ŝajnas rigardi Jesuon, kiu rigardas la sinon de la patrino, kiu siavice turnas la okulojn al la spektanto: tiel formiĝas ĉeno de rigardoj.

La verko apartenas al tipo de tre ŝatataj bildoj de privata devoteco, en kiuj la artisto emfazis la intiman karakteron de la sceno.